سازه چوبی
سازه چوبی
شالوده این سیستم
ساختمانی، علاوه بر تحمل بار سبک سازه چوبی، باید به گونه‌ای مؤثر از نفوذ آب،
رطوبت و حشرات به داخل سازه چوبی جلوگیری به عمل آورد. در روش‌های اولیه پی‌سازی
خانه‌های سبک چوبی، قاب دیوارها به‌طور مستقیم و یا به‌واسطه کلاف چوبی بر روی
زمین قرار می‌گرفت که در طول زمان باعث فساد چوب می‌گردید. آنچه بیش از هر چیز در
باره پی‌سازی این سیستم دارای اهمیت است، قرار دادن سازه چوبی در ارتفاعی بالاتر از سطح زمین است تا خطر نفوذ
آب، رطوبت، قارچ‌ها و انواع حشرات به سازه چوبیکاهش یابد. این ارتفاع در آیین نامه های
ساختمانی در حدود ۳۰ سانتیمتر ذکر شده است.
ساختمان‌های چوبی بسیار
سبک هستند، به گونه‌ای که مجموع بار مرده و زنده هر مترمربع از سقف ساختمان از ۴۰۰ کیلوگرم کمتر است. برای مثال، باری که یک خانه چوبیدو طبقه دارای زیرزمین به زمین منتقل می‌کند، از
وزن خاک دستی و خاک موجود قبل از احداث ساختمان بیشتر نیست. در نتیجه می‌توان گفت
که ساختمان‌های کوتاه‌مرتبه چوبی را می‌توان در زمین‌هایی که دارای مقاومت خاک
حداقل هستند نیز اجرا کرد. از آن گذشته، خانه‌های چوبی، به‌دلیل سبکی و یک‌پارچگی،
حتی در صورت نشست نامساوی خاک زیر شالوده، عملکرد خوبی دارند. در مجموع، می‌توان
گفت که سیستم خانه‌های چوبی، برای زمین‌های سست، با مقاومت خاک بسیار کم، از
بسیاری از سیستم‌های ساختمانی مناسب تر است. شالوده ساختمان‌های چوبی می‌تواند به‌گونه‌های
گسترده، نواری، منفرد و یا تلفیقی باشد. شالوده منفرد را می‌توان با استفاده از
قطعات پیش‌ساخته بتنی قالب ماندگار اجرا کرد. در مواردی که مقاومت خاک بسیار کم
است، از شالوده گسترده استفاده می شود.
دیوارهای خارجی
دیوارهای خارجی به
تنهایی و گاهی به همراه دیوارهای داخلی به‌گونه دیوارهای باربر عمل میکنند. این
دیوارها با قرار دادن تیرکهای چوبی (وادار یا استادها) با فاصله معین از یکدیگر و
به صورت قاب ساخته شده و بر روی پی ساختمان که از بتن، آجر و یا مصالح غیرآلی دیگر
ساخته شده قرار می‌گیرند. در ساختمان‌های کم ارتفاع، ابعاد این وادارها بطور معمول
۵ در ۱۰ سانتیمتر است که با فاصله مرکزی ۴۰
یا ۶۰ سانتیمتر از یکدیگر قرار می‌گیرند روی قاب
دیوارها را از داخل با تخته گچی و از خارج با ورق‌هایی از فرآورده های چوبی و یا
مصالح مناسب دیگر می‌پوشانند.نمای این سیستم ساختمانی می‌تواند از انواع ورق‌های
ساختمانی از جمله، ورق سیمانی، لمبه چوبی، پوشش‌های پلیمری گوناگون، ورق‌های فلزی،
سفال و آردواز تشکیل شود. در نواحی پرباران، نماهای آجری کاربرد فراوانی دارند که
بگونه‌ای خود ایستا بر روی پی بنا شده و برای پایداری در برابر نیروی باد با
اتصالات فولادی به سازه چوبیدوخته می‌شوند. در قسمت داخلی دیوار، بخاربند و
در قسمت خارجی و درزیرنما لایه مقاوم در برابر نفوذ باد و دافع آب قرار دارد. بین
وادارهای چوبی را با یک عایق حرارتی معدنی از قبیل پشم سنگ، پشم شیشه یا پشم
سرباره پر میکنند.
جداکننده‌های داخلی
اسکلت دیوارهای
جداکننده داخلی را مانند سازه دیوارهای خارجی با وادارهای چوبی و به صورت قاب می‌سازند.
دیوارها را بطور معمول بگونه‌ای افقی بر روی زمین ساخته و سپس برپا می کنند. در
نوع پیش ساخته آن تمام اجزای دیوار در کارخانه ساخته شده و تاسیسات مکانیکی و برق نیز
در آن کار گذاشته می شود. دو طرف دیوارهای داخلی را با تخته گچی می‌پوشانند.
جداکننده‌های داخلی نیازی به بخاربند و عایق حرارتی ندارند ولی در مکان های مورد
نیاز از چند سانتیمتر پشم سنگ با چگالی بالا بعنوان عایق صدا استفاده می شود.
دیوارهای جداکننده دو واحد ساختمانی را بگونه‌ای دوتایی ساخته و با یک یا چند لایه
اضافی تخته گچی پوشانده و داخل آن را با عایق حرارتی پر میکنند. این دیوارها به
راحتی میتوانند افت صدایی برابر با ۵۰ دسیبل ایجاد نموده و پاسخگوی الزامات مبحث ۱۸
مقررات ملی ایران باشد.
تاریخ : 31-06-1397, 16:04
نویسنده : admin
آمار بازدید : 10243
دسته : مقالات
تگ های مطلب : ترمو, ترموود, نمای چوبی, نمای چوبی ساختمان, نمای ترمووود, سازه ی چوبی